perfetto

Van Siena naar Monteroni d'Arbia en dan naar Buonconvento. 23,4 resp 19,5 van deur naar deur.

Woe ochtend nog samen met Carel ontbijt in Cannon d'Oro en afscheid genomen na een gezellige en mooie wandelweek. Dit schrijven we weer bij op ons gezamenlijke wandelingen lijstje.
Na de stadspoort van Siena wordt het al gauw weer een zeer fraai decor en we zien de kale toppen van de Crete Senesi al langzaam komen. Een prachtig en dor gebied waar we ons op verheugen. Het zou Italie niet zijn als al gauw een (ongewoon lange) man in volledig kokstenue over straat komt wandelen. "Permesso un foto?" "Ma certo!" Een straatje verder staat een man zijn prive druifjes te oogsten en krijgen we een lang verhaal waarvan we denken te begrijpen dat ze het geheel toch geen goed druivenjaar vonden.
Het landschap wordt mooier en mooier en de inspanningen vallen nogal mee. Hier en daar moeten we wel even door de modder ploeteren waarna je schoenen al gauw weer een paar ons zwaarder worden door de plakkerige klei die er aan blijft hangen. We krijgen even associaties met onze GR5 in 2007. Merkwaardigerwijs zien we in dit onherbergzame landschap nu en dan hele moderne nieuwbouwdorpjes liggen met bijna nederlands aandoende bakstenen,heel vervreemdend eigenlijk. Je moet soms selectief gaan kijken om de uitzichten niet te "bederven".Een beetje draaien met je camera geeft totaal verschillende beelden. Daar weten journalisten ook alles van. Foto's maken is zo subjectief als het maar zijn kan en de "waarheid" is makkelijk te verdraaien, maar dat is ver buiten het bestek van dit dagboekje.
Maar ok ,deze mensen willen ook vooruit en daarbij een moderne woning. Voor ons is het een merkwaardig geheel.
In Ponte a Tressa zoeken we een bar omdat we dorst hebben, bij navraag blijkt dat er wel een is maar die is op woensdag gesloten. Willen we soms wat water? Ja graag want ik had mijn flesje niet gevuld en inmiddels dus nogal dorst. We moeten mee naar de garage en de man loopt pardoes de kraan voorbij en pakt een fles aqua frizzante van1,5 liter uit zijn voorraad rek. Heerlijk! Ik moet denken aan de eerste dag toen ik las dat je als pelgrim moet vragen en er zal je gegeven worden. Dit is wel een heel letterlijk en ongedwongen voorbeeld. Zou je het thuis ook zo doen bij een wildvreemde?
Aangekomen in Monteroni d'Arbia moeten we eerst 1,5 km van de VF af, nog best een stuk dalen. Na enig zoeken vinden we een kamer boven de plaatselijke juwelier. s'Avonds is het steeds stiller in het dorpje en alleen in de locale bibliotheek is er internet. We kunnen nog net 10 minuten wat surfen en dan gaat de zaak op slot.

Vanochtend zijn we niet zo vroeg op omdat we weten dat we niet zo ver hoeven vandaag. Na de klim van 1,5 km komen we in een meer dan prachtig decor. De plaatjes die ik kan maken zijn maar een slap afgietsel van hoe we het zelf ervaren hebben. Er was een koele frisse lucht met daarbij de warmte van de oktoberzon, stilte om ons heen en een gevoel van ontspanning. We schoten er even vol van hoe harmonieus dit alles aanvoelde. Daarbij kwam dat we gisteren een soort magische grens van 1000 km wandelen gepasseerd hebben. Het was alsof alles weer als perfecte puzzelstukjes in elkaar paste: " perfetto" zou de italiaan zeggen, en zo voelde het ook.
halverwege komen we over het erf van een aardig huisje. Toevallig komt de eigenaar net buiten. Een paar italiaanse woorden maken een begin en hij blijkt een bioloog en hobbyfotograaf te zijn die in Siena woont en hier zijn buitenhuisje hebben.voor we het weten ligt er een fotoboek op tafel,dat hij gemaakt heeft . Vanaf de jaren 60 heeft hij werkende mensen gefotografeerd , erg mooi in kleur en zwartwit. Hij blijkt dezelfde camera te hebben als ik. Toevallig niet?
Intussen zijn we in Buonconvento ingekwartierd in een hotel met internet. Ons wasje hangt op het dakterras te drogen, lekker fris gedoucht en het vooruitzicht dat we straks lekker zullen gaan eten: we laten alle zorgen verplichtingen en narigheid van de wereld nog even voor wat het is: perfetto!