lingerie

Van Altopascio naar San Miniato 27,5 hoogtemeters 343. 4,8 km gemiddeld per uur

Vanochtend in Altipascio was de ober zo vriendelijk om voor ons wat extra op tafel te zetten voor het ontbijt,super!
Om even na 7 uur op straat met een temperatuur van 16 oC op dat moment. Dat is heerlijk om te wandelen en met zijn drieen zetten we de pas erin. Aanvankelijk veel over de weg en tegen het verkeer in over het asfalt. Maar na een tijd gaan we toch meer het groen in en allengs wordt de weg echt een stuk mooier. We nemen een slok koffie en aqua gazata in Ponte a Cappiano. Onderweg zien we enkele wandelaars. Naar later blijkt fransen,net als wij 2 mannen en een vrouw maar net allemaal iets ouder. Ze blijken ook naar Santiago de Compostella te zijn geweest verdeeld over 6 jaar tijd. Ook dat is een manier natuurlijk om een route te lopen. Inmiddels heb ik de dag ervoor en vandaag weer al vele malen gepoogd om telefonisch contact op te nemen met de paters Franciscanen in San Miniato , ik krijg elke keer een antwoordapparaat met keuzemenu en kan vervolgens kiezen welke pater ik wil
spreken, gekoppeld aan een nummer. Ik probeer diverse nummers maar krijg geen antwoord, vreemd. We zullen maar zien en straks bij het klooster aankloppen voor een slaapplaats.
De VF wordt steeds mooier, de zon steeds warmer. Toch lopen we goed gelijk op en komen we voor ons gevoel goed vooruit.
De route gaat op het laatst wat afwijken van zowel onze kaart als onze GPS maar de tekens zijn heel duidelijk en die volgen we maar. Verder is natuurlijk San Miniato al van 20 km afstand te zien als een baken. Dus echt verkeerd lopen zal niet zo gauw gebeuren.
We zien prachtige landschappen die passen in de verwachtingen van Toscane. In een zijtak van de Arno zien we opeens een knots van een beverrat zwemmen, niet bruin maar wit, wellicht een albino? We zien ,denken we ,ook de jager die met zijn geweer en jachthond op jacht is naar deze waterbewoner die waarschijnlijk de dijken aan zal tasten op termijn. Of ze elkaar ontmoeten en hoe het afloopt weten we niet.
Aangekomen in San Miniato klimmen we nog even verder naar het klooster. De deur staat wagenwijd open en ik stap maar naar binnen. Toevallig komt er net een pater aan en ik probeer uit te leggen dat ik al vaak gebeld heb maar geen antwoord kreeg en of er slaapplekken zijn voor ons. Hij kijkt bedenkelijk en gaat even weg, komt vervolgens terug om mee te delen dat ze vol zijn sinds gisteren. Ai, dat valt tegen, en dat bij 55 slaapplekken. Maar ja als dat gezegd wordt wat doe je dan?
Hij geeft aan dat er vlakbij een B&B is en legt uit hoe te lopen. We gaan er naar toe, ik bel het nummer en krijg meteen de padrone aan de lijn. De verbinding is slecht en ik meen te horen dat ze plaats heeft. Dan valt de lijn weg. Ik probeer opnieuw maar dan komt er al een mevrouw aan hollen in een soort kok outfit en roept ons al toe. Het blijkt inderdaad Anna te zijn en het B&B is klein maar fijn, volgestouwd met tierlantijn maar prima voor ons geschikt. Op onze kamer ligt her en der op bed en op de stoel allelei lingerie als versiering. We nemen aan dat de inhoud van deze kledij niet bij de prijs is inbegrepen en leggen de spullen maar aan de kant om ze te vervangen door onze rugzakspullen, da's wel effe wat anders.....
's Avonds gaan we heerlijk eten bij het ristorante op het plein en heeft de dag weer zeer voldoening gebracht.