Once in a lifetime

“ Once in a lifetime”

Vrijdag 24 maart 2023 , zaterdag 25 maart 2023

We laten ons naar t vliegveld brengen met de taxi . Even zoeken naar de car rental. Zoals vaak toch weer even wat gedoe over extra’s en bijbetalingen en dergelijke, maar ok. Een medewerker keek even bedenkelijk naar alle spullen die wij uit de taxi haalden. “ you need a bigger car I think” . Oh , nee hoor op Zuid hadden we een middelgrote en ging prima. We zijn even bezig aan de balie en als we ons omdraaien is al onze bagage weg, en al ingepakt in een “ bak “ van een Nissan. Liever had ik een kleinere, ok dan maar , we gaan op weg naar Paraparaumu bij Kapiti Island. We nemen(achteraf gezien) de verkeerde autoweg en moeten daarom een berg over. Op zich niet erg maar de weg daar is zo smal dat het wel een fietspad lijkt nu en dan. Het is een en al kronkelweg kilometers lang. Gelukkig komen we in totaal maar 3 of 4 tegenliggers tegen op niet al te ongelukkige plekken, of ze gaan zelf voor ons aan de kant……

In Paraparaumu is het even zoeken naar het kantoor van Kapiti Island: een bijzonder natuur reservaat waar ze al jaren in staat zijn om alle roofdieren weg te houden. Hierdoor leven er zo’n 1500 kiwi’s ( de loopvogel dus) op dit eiland. Voordat we op de boot mogen wordt onze bagage op een tafel gezet en moet alles eruit, alle klitteband nakijken op evt zaden, inspectie op mieren. We hoeven nog net niet onszelf uit te kleden en te ontluizen.

Als dat gebeurd is mogen de tassen niet meer op de grond gezet worden ( mieren) , dus laten we ze op het kantoor achter om nog even koffie te drinken ergens.

Op de landingsplaats waar de boot ons komt oppikken komen we een paar dames tegen die vragen of we naar Kapiti island gaan en daar overnachten? Ja, inderdaad . “ ow, waow , that is a once in a lifetime experience ! “ nou nou , dat belooft wat dan.

Het eiland wordt gerund door een Maori familie , die destijds hevig verzet heeft geboden tegen de Engelsen ( the Crown, zoals ze hier zeggen) waardoor het gelukt is dat zij dit stukje eiland nog zelf in bezit hebben. Ze hebben er een natuur reservaat van gemaakt, met cabins en glampingtents. Wij hebben gekozen voor zo’n tent,heel fraai. Als we op het terras van de tent zitten en even stil zijn lijkt t alsof we in een reuze volière zitten zonder dak. Allerlei exotische vogelgeluiden ( voor ons tenminste) komen op ons af. We zien echter de vogels niet.

We zijn in een groep van 14 mensen en krijgen een warme ontvangst, met een stukje familiehistorie gevolgd door een borrel. Direct komen er kaka’s op ons af. Dit zijn een soort papegaaien die heel slim zijn en vlug en brutaal. Het zijn de tegenhangers van de Kea’s in de bergen. Als er ook maar iemand uit de eetzaal komt met een cracker met kaas heeft hij de kaka al bijna meteen op zijn hoofd of schouder die probeert de cracker te bemachtigen. Hilarisch!

Ook waarschuwen de gidsen dat je de tent vooral dicht moet ritsen omdat de kaka’s anders heel vlug in staat zijn kleine kledingstukken te pikken voor hun nest en dat ze soms “ embarrassing pieces of underwear “ meenemen in de bomen.

We krijgen een lekker diner voorgezet en als het donker is gaan we met 2 gidsen op pad rondom de lodge. Zij hebben rode lichten bij zich zodat de dieren niet gestoord worden. We horen diverse Kiwi’s roepen, maar helaas krijgen we er geen te zien. Wel een gekko, een kleine blauwe pinguïn en in een beek forse palingen van wel een arm dik en 80 cm lang ( geen visserslatijn!). We slapen prima in de tent met heerlijk bed, met recht glamping te noemen. Once in a lifetime klopt wel maar of het de lading dekt is voor discussie vatbaar.

De volgende ochtend na het ontbijt maken we een stevige wandeling op het eiland. We horen regelmatig vogels en zien een paar kleintjes. Het is een mooi idee dat hier nog veel mooie vogels zitten. Na de lunch komt de boot ons ophalen voor de terugtocht naar Paraparaumu waarna we gaan overnachten in Waikanae. We zijn ingekwartierd bij mensen thuis en kunnen hun keuken gebruiken en hun terras waar we een wijntje drinken. Wij zijn er niet zo zeker van dat wij zelf zo’n formule thuis zouden verdragen.